خب چی برداشت می شه ازش؟
مشکلش کجاست؟
من نمی بینم ازش.
به کوری ِ مربوط به نویسنده ی متن دچارم.
نباشد، دلت تنگ خواهد شد…با جمله ی قبلش هیچ ارتباطی نداره…بالاخره یه مفعولی چیزی اگه می بود کار خیلی راحت تر می شد.فقط می شه این حدس رو زد که باید به نبودنش عادت کنی…آره؟ یه همچین چیزیه معنیش؟
خواستم کوتاه و موثر باشه.
اصلش اینه که:
عادت، بد مرَضیه.
به یکی عادت می کنی.
بدون این که بشناسیش.
بدون هیچ پیش زمینه ای. اصلاً بدون هیچ ارتباطی.
فقط به بودنش عادت می کنی.
که هر روز ببینیش، یا یه اثری چیزی ازش ببینی.
بعد از فرداش اگه نبینیش دلت تنگ می شه واسه بودنش.
این آدم آخرین نفری بوده که فکر می کردی می تونسته دلت واسش تنگ شه.
یعنی عمراً فک می کردی دلت تنگ شه واسش.
ولی وقتی پای عادت میاد وسط، کاریش نمی شه کرد.
خب خیلی بهتر شد حالا! شاید اگه هزار سال هم وفت میذاشتم نمی فهمیدم معنی ش رو. خوب شد سوال کردم.
من هم فکر نمی کردم یه زمانی دلم برای خیلی حرومزاده ها تنگ بشه.ولی شد.
ایده های من 
مشکلات دستوری عدیده ای داشت!
مثل ِ؟
اشتباه معنایی داره پس! من چه می دونم!
خب چی برداشت می شه ازش؟
مشکلش کجاست؟
من نمی بینم ازش.
به کوری ِ مربوط به نویسنده ی متن دچارم.
نباشد، دلت تنگ خواهد شد…با جمله ی قبلش هیچ ارتباطی نداره…بالاخره یه مفعولی چیزی اگه می بود کار خیلی راحت تر می شد.فقط می شه این حدس رو زد که باید به نبودنش عادت کنی…آره؟ یه همچین چیزیه معنیش؟
خواستم کوتاه و موثر باشه.
اصلش اینه که:
عادت، بد مرَضیه.
به یکی عادت می کنی.
بدون این که بشناسیش.
بدون هیچ پیش زمینه ای. اصلاً بدون هیچ ارتباطی.
فقط به بودنش عادت می کنی.
که هر روز ببینیش، یا یه اثری چیزی ازش ببینی.
بعد از فرداش اگه نبینیش دلت تنگ می شه واسه بودنش.
این آدم آخرین نفری بوده که فکر می کردی می تونسته دلت واسش تنگ شه.
یعنی عمراً فک می کردی دلت تنگ شه واسش.
ولی وقتی پای عادت میاد وسط، کاریش نمی شه کرد.
خب خیلی بهتر شد حالا! شاید اگه هزار سال هم وفت میذاشتم نمی فهمیدم معنی ش رو. خوب شد سوال کردم.
من هم فکر نمی کردم یه زمانی دلم برای خیلی حرومزاده ها تنگ بشه.ولی شد.
دقیقاً..